Dokunabilmek Şiiri - Halis Aydın

Dokunabilmek hasretli ellerine
Dokunabilmek o ılık yüreğine
Kızdırmadan karıncayı
ve üşütmeden geceyi
Bir park bankında sarılabilmek öylece

Ankarada yağmur yağıyor
Sele gidiyor umutlar
Bir adam fakir ve ürkek
yırtık ayakkabısından içeri sızan yağmura kızıyor
Hay senin diyor ve ekliyor ardı ardına

Ben seni düşünüyorum yoksul adama inatla
Dokunabilmek diyorum
O ak o masum, kuş kanadında özgür ellerine
Ne yoksulluk ne açlık ne hayata direnç
Dokunabilmek sadece gül kokulu yanaklarına

Sen herzamanki yoklamadaki gibi yoksun
Herzamanki açım sevdana
Hasretimsin
Hasretinden delirdiğimsin
Dokunmak isteyipde dokunamadığımsın
Hüzünlü saçlarına

Dokunabilmek diyorum anlıyormusun
İçten ve masum
Asker anasının oğluna yazdığı mektup misali
Doğaya hükmeden deprem misali
Dokunmak diyorum
Tenine dokunmak ellerine dokunmak
Dokunmak gözlerimle üzüm karası gözlerine
Dokunmak

www.antoloji.com\halis_aydin_