Dokun Yüreğime Şiiri - İsmail Bozdemir

Umudun dalları kırılır çatır çatır
Sabırdan gövdesini şüphe kurdu yer
Ne halden bilir gurbet ne dinler hatır
Sevdalı hasretine bir haber gönder
Gül açsın gel koksun her bir satır

Gönül anlamıyor manasını uğursuz yok’un
Uykusuz bekliyorum gözlerim kızıl bakır
Süzül penceremden içeri yüreğime dokun
Dünyaya sağır kulağımda dillerin şakır
Sen yokken bile hâlâ tenimde kokun

Yıllar büker belimi saçlarımda kar
Kalmaz dizde derman söner gözde ferim
Sensiz ölürüm diye korkularım var
Ellerimi bulurum şükür soğumamış derim
Beyaz hülyalarımı yılanlar basar

Bitir şu zalım ayrılığın defterini dür
Sensiz her saniyemi mezardan sayıp
Es de üzerimden gamlı bulutları sür
Özlemle batmasın bahar ufuktan kayıp
Yolumda kederlerden bir orman büyür

Sözünün eridir elbette bu inatçı boğa
Kanıt isterse sadakat gönül borcunda
Bir damla su artık bu kavruk toprağa
Takılıp kalmış yazgım yengeç burcunda
Bilirim sendedir hak vergisi bereketli doğa

(İslahiye- 19.09.2000) 24.07