Dokun Ve Dinle Şiiri - Gülsen Dede

"Dokun ve dinle
Anadolu'da korkuların değil !
Umutların yansısın diyor" ay yüzlü sevdam
Zeytin ağaçlarında unutulmuş
Ayaz vurgunu
Yorgun kanatlı
Güvercin yürekli avazı
"Diren ve dayan" dedikçe
Lacivert denizleri evirdim mavi üstüne
Sarıldım ANAM bildiğim varlığına.
Sonra seslendi bağrından bin yılların kahrına
Yol veren Can'ım Yıldız'ım:
"Hiçbir şeyin kalmasa da bu efsunlu Anadolu'da
Koskoca bereketli derya var içimde"
Seslendi tüm avazıyla:
"Bereketi avuçlar gibi al beni göğsüne
Dokun ve dinle
Asıl vatan benim "dedi kara benizli sevdam
Bir yürek doldu avuçlarıma
Güz güllerinden arta kalan sevinçler gibi
Aldım kokladım koca bir memleket sandım
Mor menekşeli Toroslar eğildi böğrüme
Dicle'den, Fırat'tan Kızılırmak ve dahi Kura'dan sular çağladı göz pınarlarımda
Karadeniz'in Akdeniz'in tuzu kirpiklerimden süzüldü.
Sessiz ve derin bir isyan türküsü dinledim avucumda kanayan yüreğinden
"Sar beni sar asıl memleket benim
Asıl taht sensin
Tacının altında böbürlenen yolcuya kanma
Bu han bizim
Bu memleket hepimizin
Tut yüreğimden avuçla
Gül ağacı zulasındaki mayıs sevinçlerini uyandır artık
Gir koluna memleketin
Uzan kırlarına yar göğsüne başını yaslar gibi
Gör bak ne sevdalar uyanacak
Türküler çağlayacak
Bin yıl ötelerden nağmelerce
Yeter ki eğme başını namert sopasına
Düş bahçesi ol gündüzü bilmeyen karanlıklara
Güneş doğmayı unutmaz
Sende sevdanı unutma"
"Unutma ne olur" dedi tükenmez sevdam,
''Unutma''