Yeminlerimi bozdum, belki büyük bir günahkârım
Sanmazdım yeniden kapılacağımı bir insana
Çektiğim ızdırabın bir izi hâlâ yaşar bağrımda
Her nefes aldığımda acıtır yüreğimi
Gel kes nefesimi, öleyim dinsin acım
Gel vücuduma üfle ruhundan bir parça
Seninle birlikte yeniden dirileyim
Varlığı ile mutlu etmeyen gitti
Yalnızlık var ve ben boğuluyorum
Her geçen gün kaybediyorum kendimi
Terketmeden bu şehri gel,
Bir düş kadar uzağa gitmeden
Dokun, dokunabildiğin kadar
Mutluluk bulaşmış ellerinle,
Yüreğime...
Gökçebey 27.10.2008 22.09
Muhammet Mahmut EskiKayıt Tarihi : 27.10.2008 22:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet Mahmut Eski](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/27/dokun-vakitler-tukenir-gibi.jpg)
gör bıraktığın eseri
dokunduğun kadar sıcak
yokluğun kadar acı
tükendi artık bunun ilacı
kutluyorum Muhammet bey, çok güzeldi. +10
TÜM YORUMLAR (1)