Dokun haydi dokun bana

Paramparça buzlarla dolu için
Her biri bıçaktan keskin
Ölümden soğuk
Elimi uzatsam
Isırır,keser kanatırsın yüreğimi
Nasıl bir nefrettir bu?
Kime niye bu öfke?
Bilirim karanlık,korku dolu
Tünellerden geçip geldiğini
Ama hayat böyle yaşanmaz bebeğim
Geçmişinle hesabın bitmedi hiç
Dokun, haydi dokun bana
Isıtsın benliğim kalbini
Erit buzlarını
Erit ki,
Bereketli ilkbahar yağmurları gibi
Toprağında mutluluk yeşersin
Sevgidir hayatı anlamlı kılan
Affet kendini de,herkesi de
Öfkeyle, nefretle yaşanmaz meleğim