Dokun Hadi Şiiri - Altan İlhan Arslan

Dokun hadi
bir damlası değer gibi yağmur'un.
Üşütme beni, kara gibi bir amansıza
bir daha ve daha sokul her zerre
tenime ıslak ıslak gecenin bu saatleri.
Bırak! Alayım canıma vakitsiz, nedensiz
sır sıklam et beni habersizce
ama yüreğime yağ, titret beni.
Sen, siyah saçları bozmuş hava gibi
bulutsu yüzünle vur içime.
Bırak sokaklarım sen koksun
sen ol cemresi yüreğin toprağına
aşk düşsün can verir gibi
dokun hadi, dokun ten toprağıma.

Uyursun! Bir yaprak üstün de çiğ gibi,
gün gibi ışığına hasret sayarsan eğer!
Bir çöl ayarın da kıvranmış kum gibi
yüreğim bu saatler sana, sana
ağaracak tan yerin, kirpiğinden sokulan bakışım olacak.
Dur diyemez yürek, seven makamı usulden çalar
suskunluk düştü mü yüreğin perdesine
mihman olsa geçkiler, fasıl fasıl!
Bulamaz kararı. Aşk'ın, giryan makamın da.
Peltedir her ses! Yağmur ol, yüreğinden hicaz yağ bana.
Dokun hadi, dokun!
Saz gibi. Söz gibi. Şiir gibi…
Perdeler bizim için hazırlamış
aşk gibi, yatağın da sevişelim notalarca.
Gönül harab olmaktan çıksın.