Dokun Bana Ey İmkânsız Kabullenen Yakınlık

/bana artık ne şiirler yazıyorsun
ne de okuyor../

kaçıyorum hep
ya tözlerden ya kendimden
tanklardan yahut
sekiz yaşında bir çocuğum
bir çocuğun sekiz yaşında
bir çocuğun dünyasında son sınır:
can ve kan

bu kadar erken mi yaşanır yaşanılacak

kendimde değilim ırak
bağışlamıyor beni şaşkınlığım
kurtulayım...

renksizim her sokakta sıcakta üşüyorum
çıkmadı sevincim radyasyonlu sütün dışına
düşlerim hep kayıp

ahh bir sabahta şiirle uyansam
ne olur
çok şey
mi olur
okşansa ruhum..

bir tutabilsem gözlerimdeki çocuğun gülüşünü
kına olurdum masalların düğününe
bin asır yaşamış sayardım
şarkımı

içimde korkularım büyüyor
ama olsun bu sonuncusu sayılı zamanların! .

10.09.06
sarıgazi