Dokun Şiiri - Yücel Gürsaç

Zor olan sevmek, paylaşmak
çirkinlikleri uzayın gömüsüne fıydırmak ve
arınmışlığın altında acı çekmek.
yalnızlığım sana ayrılan koskoca bir ömür
gönlüm yarım elma, seninle bir bütün
seyahatler düzenliyorum sana astral dünyamdan
beni hissediyor musun
kimi zaman farkediyor musun aniden çıkan rüzgarı
bir buse kondurduğunu dudağına
ve kaçtığını saçlarının arasına
gezdiğini kimi zaman vücudunda
o zaman dokun bana
bir ılık çay bardağı da olsa yanan avuçlarında
ya da buruşmuş bir kağıt parçası parmaklarında
ne olur o an
dokun bana.
ağlayan keman fırlayacak kulaklarına
binlerce senfoni arasından çığlık çığlığa
senin için, yalnız senin için
kimi zaman bir ağlama,
kimi zaman bir yakarış,
kimin de ise kahkaha olacak kulaklarında.
duyması olası...
ama topla gökyüzünü masanın üstüne
üfle cigaranın dumanını,
denemesi bedava.
bak kimi göreceksin karşında
dikilmiş tüyleri
kızaran kulakları
avuçlarında iki avuç ter.