Dokun (*) Şiiri - İbrahim Halil Seven

Dokun...
Hissedersin soğuduğumu,
Güneş çekilmişti aniden,
Geceye bulanmıştı rengim,
Şimdi karanlığa dengim.

Dokun...
Korkudadır hislerim,
Sarkmış iki yana ellerim,
Çürümüş,büzülmüş beynim,
Gider gelmez,gelmez giderim.

Dokun...
Bunda yalan yok,
Ruhunu şeytana satan çok,
Küllendiğimi bilen yok,
Rüzgara savrulur,kendimi seyrederim.

Uzak dur! ..
Dokunma ateşime,donarsın,
Kendi ateşinde boylanmadan,
Toplanmadan,harmanlanmadan,
Kendi dalında kalırsın,solarsın.