Dokun Şiiri - Yıldız Papatya

Aceleye getiremem seni
misralarim hep yarim biliyorsun
biri tamamlasin diye degil
dokun icimdeki kelebege diye her bosluk!
...
ne cok istedim
bir otobusun kargasasinda
ya da ucagin heybetinde
gelmeyi o daga!
saklanmis bir supriz var nemrutta
gecen mevsimden kalan ayak izlerimi gorunce sasirma
saclarimi serptim tanrilar arasina
saclarimdaki isiltilari biraktim gun batimina
kocaman gozlerim gokyuzundeki bulutlar misali
kah nemli kah almis basini gitmis huzura!
bilmiyorsun sen,
ben ne cok severim taslari
masamda
su rakamlar arasinda
renkleri dogadan cesit cesit tas
//''en sevdigin taslar gibi guclusun''
demisti bir dost...//
dokun onlara dokun
dokunacaksin omuzlarima
tenim tarihi anlatacak sana
dokunusunla urpereceksin
yuzu olmayan bu deliye
yuregini vereceksin...
gozyaslarimi silme sakin,
silme ic onlari,
gozyasimla cogal...
...
bugun cok
cok
cok
ben de kal...
...
Kocaman taslari tanri yapmislar
gun dogarken nemrutta
kalbimi yaninda
yalnizligimi tanrilarda bulacaksin!
...