Dokuma Şiiri - Üzeyir Aydın

DOKUMA

Ben özledim seni dersem inanmazsın
Sen beni hiç sevmedin ki bilemezsin
Ben sevgi beklerim sen beklemezsin
Ben kavuşmayı dilerim sen dilemezsin

Sayfalar tutar rezil yalnızlığımı yazsam
Kimse bilmez benim özlemimi sorsam
Yüreğim alevlenir mi kavuşuyor olsam
Ben neler vermezdim sevdiğini duysam

Kavuşmak nasıl bir duygu ben bilemem
Közlenmiş yürek nasıl alevlenir diyemem
Ben hiç gelmedim ki gel desen gelemem
Gelsem de elimi tut desen eline süremem

Ben seni sevmeyi bilirim değil sevilmeyi
Tadını bilmem denemedim seni öpmeyi
Bırak öpmeyi, özledim seninle yürümeyi
Belki döküveririm dilimin ucunda cümleyi

O cümle ki neler katacak benim hayatıma
Sebep olacak kavuşmama ya da ayrılığıma
Diyemem ki değdi dudakların dudaklarıma
Bedeni nasıl sarmadım soramam kollarıma

Özlüyorum seni ben rüyalarımda gözlüyorum
Tenime değdiğinde dudakların ani irkiliyorum
Sazın tellerine mızrap vurmuş gibi titriyorum
Seni görünce yeni salınmış tay gibi zıplıyorum

Benim öğrenmem lazım hasretine dayanmayı
Bu vuslat olmaz ayırır pamukla yün dokumayı
Bırak olamayacak duaya amin deyip okumayı
Rüyalar güzel gecelere devam bırak uyanmayı

Cebirin Defteri; 07. Haziran.2009