DÖKÜLÜYORUZ...
Dökülüyoruz tel, tel...
Dünya yaşlanıyor,ömrümüz soluyor,
Hep bahar sevincine kavuştuk derken,
Birden mevsim hazan oluyor...
Nerede sevinç?
Nerede mutluluk?
Yanardağların volkanı sarmış tüm güzellikleri,
Yanar sessiz,sessiz bitmemecesine,
Leylâklar açtığında ki üç beş gün gibi süren ömrü,
Bin bir renk ruhuna bezenmiş kelebeğin kısacık yaşamı,
Ve yavrusunu kaybetmiş bir Ceylan'ın üzüntüsü gibi,
Yaşanan bir ömrün özeti sanki...
Var mı?
Dolu,dolu sevinçlerin sarıldığı yumak edildiği bir gönül,
Çiçeğim dört mevsim açar diyen bir gönül bahçesi,
Hayat bir yaprağımı koparsa,
Ben onun dallarını kırarım diyecek bir yaşam,
Dökülüyoruz dostlar,
Hızla ilerliyoruz,
Yavaş, yavaş o sessiz âleme doğru...
H.ÜLKÜKORKMAZ(Her hakkı mahfuzdur-izinsiz alıntı yapılamaz)
Kayıt Tarihi : 18.12.2017 09:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!