Dökülüyor cömert gözyaşları

Dökülüyor cömert gözyaşları

Hüzünlerin sığınağında biri ağladı
Çok zorluydu, çok dikenliydi hayat şartları
Emek verdi, çalıştı, hakkını alamadı
Hak katında çok acımasız hüda şartları

Haksızlığa karşı bir ömür boyu savaştı
Minik bedeniyle çok acılara katlandı
Boynunu büküp mecbur itaatkar olacaktı
Mecburdu; olacaktı; gönüllü olmalıydı

Şaşkın bir evreden geçti masun bakışları
El pençe divan durdu, hizmet etmeye başladı
Efendi gıcık gıcık güldü, köle ağladı
Ağladı; kader dedi, boyun büktü, ağladı

Hayat yaşamaya değmezmiş, dedi ve ağladı
Çok zorluydu, çok dikenliydi hayat şartları
Akşam ekmemeği kuru, yemeği ıstırablı
Mecburdu; olacaktı; gönüllü olmalıydı

Tanrı'mı yazdı hayatın kader kitabını
Yoksulluk, sefillik, zorluydu hayat şartları
Çok inanıldı, ama çok az şey anlaşıldı
Dökülecek, dökülüyor cömert gözyaşları

06.07.21

Hüseyin çoban