Dökülür tenimden sevdam Şiiri - Oktay Çekal

Dökülür tenimden sevdam…

Ruhuma gözlerinden, yağmur olup akma,
Duyguların çok zorluyor, sevgiyle bakma,
Bu yüreğim unutmazken, seni hatırlatma,
Yakar bakışlarım sevgini, küllerin uçuşur.
Dökülür tenimden sevdam, bir ırmak olurum.

İçimdeki aşkın kor ateşi, kavururken beni,
Sağanak olup yağsa da, gökyüzü anlamsız,
Sönmez duygularım, dokunma yakar seni,
Bir tutuşursa bedenin, sönsen de anlamsız.
Dökülür tenimden sevdam, bir yangın olurum.

Sokulmasın duyguların, sahip çık yüreğine,
Bir orman kadar ıssızım, geceler saklar beni.
Yıldızlarla konuşur gözyaşlarım, delicesine,
Bu bedene sığmaz ruhum, hep kaçarcasına,
Dökülür tenimden sevdam, bir kayıp olurum.

Yokluğun sokaklarında büyüdü, duygularım.
Hayallerim bile sonsuzluğun ötesinde kaldı.
İçimde kanayan sevdama, sokulup sarıldım.
Zaman alıp götürürken, tenim hayata alındı.
Dökülür tenimden sevdam, bir ömür olurum.

Oktay ÇEKAL
10.03.2016-15.42