Dökülür Elimdeki Yalnızlık

Dökülür Elimdeki Yalnızlık

Pencereden bakınca
Kimsenin anlamadığı yalnızlık mavi
gökyüzüne benzer,
Elleri mutlulukmuş gibi çoçukça
bulutlara değer..
Nasılda korkusuzca bir ressam :
Yalnızlığın aşktan başka rengi yok diye
Benim ayaklarımı boyar himalayalarda
buz mavisine
Ellerimi boyar ganj nehrinde ceset yeşiline
Böyle kovaladılar güvercinleri
ve hepsi uçtu beklemediğim bir
tabloda, havada asılı kaldılar.
Güneşin rengi sarı sıcak yok artık
Gizli bir soğuk aldı başını gitti belirsiz
düşünce gibi..
Sonra yalnızlığı
Kimse düşünmez oldu
Salgın günlerinde bile.
Dökülür yalnızlığın sıvası bir duvardan
bir duvara..

Arif Naci Köneç
Kayıt Tarihi : 4.4.2020 18:25:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Arif Naci Köneç