Dökülün Gözyaşlarım Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Dökülün gözyaşlarım yanaklarıma cömertçe,
Ağlayın bir dağ pınarı gibi gözlerim,
Yine kaderim heyheylere kalktı alnımda,
Yine özlemlerin bolluğunda nasibim,
Bir hoır gören bakıştır ki; burkuverdi yüreğimi,
Karasevdam yine zincirlere vurdu
Beni.

Bir tek bakış neden yüreğimi yaralar? Bilmiyorum.
Beden elimi-kolumu bağlar acımasızca?
Oysa bu yürek, ne bir çilelere dayanmış yürektir,
Ne bir talihsizliklere,
Ne bir azaplara,
Ne bir ayrılıklara,
Ne bir hüzünlere direnmiştir, dayanmıştır,
Ne kaderine küsmüş, ne nasibine hayıflanmış,
Ne de
Sızlanmıştır.

Atalarımız ne de bir güzel söylemişler, anam-babam;
‘Yiğidi kılıç kesmez, bir acı söz öldürür.’ Diye,
Serde yiğitlik-miğitlik kalmamış, ondan mı?
Yoksa bakışın sözden acı olduğundan mı?
Nedendir yaralanır durur yüreğim
Elkızının bakışlarıyla?
Yıllardır bunu nasıl da becerip durur
Başarıyla.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 93-94/100)