Dökülen Yapraklar..

Bir hışırtı başlar dallar üstünde
Yayılır saklanan son acı haber
O yana bu yana ağlıyor gibi
Sallanır dururken yaslı ağaçlar

Uluyan rüzgarın o korkunç sesi
Sararan bir yaprak kopar yerinden
Bir zaman havada çırpınır durur
'Düşmesem'der gibi,inler derinden

Böyle teker teker dökülür durur
O güzelim altın rengi yapraklar
Nice bir yerlerde yuvarlanmalar
Sonra üstlerini kaplar topraklar.

Bir hayat sonu mu? bu can çekişme
Yoksa ki bir ömrün başlangıcı mı?
Bu kopuş,bu çöküş,çırpınış,düşüş
Tabiat ananın bitmez hıncı mı?

Yerler dümdüz olur yollar kapanır
Yapraklar arklara dolmamış gibi
Gelen çığnar geçer sonsuza değin
Yollarda hiç bir şey olmamış gibi.

Çırılçıplak kalan dallar üstüne
Acaba kaç çift göz dolarak bakar
O daldan bu dala bir kış boyunca
Ağıt mı yakarlar bilmem kargalar.

Karların altında uyuyan toprak
Yorgana bürünmüş, belki de hasta
Saçları ağarmış dağlara bir bak
Batan güneş bile ağlıyor, yasta

Ol demiş bir kere emri İlahi
Olmamak mümkün mü elbet olacak
Mülk O'nun, oynamaz bir tek toz dahi
Bekliyor, Rabbinden emir gelecek

Cemreler art arda emir getirir
Gülümser güneşe bütün tabiat
Kuru taş üstünde ağaç bitirir
Bir hayat başlar ki; ölüme inat

Bir mevsim sonrası yeni bir baştan
Ses katar suların,kuşlar sesine
Yemyeşil yapraklar sallanıp durur
Geçmişiyle alay edercesine

Değişen bir şey yok,hep aynı yollar
Sonsuzlara doğru,bükülür gider
Bir mevsim; yeşerir,oluşur,durur
Bir mevsim; yapraklar dökülür gider

Her geçen gün daha belirsiz olup
Gömüle dururlar Bir kat derine
Unutulup gider dökülen elbet
Yenileri gelir çünkü erine.....

(Ekim-1970-Çamlıbel)

Dost kalemlerden:

sonbaharındayım şimdi hayatın
dökülüyor yaprakları dallarımın
bir kez daha gelir mi bilmiyorum hiç
salkım saçak erguvanları o güzelim baharın
.............................Recep Akıl