Döküldüler Şiiri - Nedim Uçar

Gök taşları sürecinde zamanı,
Karalığı ikiye böldüler.
Yırtılınca göğün mavi perdesi,
Yıldızlar yerlere döküldüler.

Toprak çatladı utancından,
Dağlar yanarak büküldüler.
Gümbürtüyle kopan yaylalar,
Kükreyen sulara döküldüler.

Kuşların çığlıkları arasında,
Ağaçlar ayakta öldüler.
Canlı cansız ne varsa her şey,
Kürenin merkezine döküldüler.

Güneş gözlerini dikince yere,
Kızgın alevler çekildiler.
Belirsizlik içinde uçuşan küller,
Hışımla üstüste döküldüler.

Bir toz bulutunda zamanın,
Uydular yerlerinden söküldüler.
Yeni oluşumun kasırgasında,
Tanrı'nın ellerine döküldüler.