Döküldü Yıldızlar Şiiri - Ahmet Dut

Zemheri ayında, bir gece yarısı
Uykularım firarda,bedenim yorgun
Gök kubbe üstüme çöktü çökecek
Her şey çözümsüz bilmece sanki
Ertelerken umutlarımı yine sabaha

Buğulandı gözlerim.
Yer gök feveranlar kopardı o gece.
Ay karardı,bir bir döküldü yıldızlar.

Yavaşça doğrulup kalktım yerimden.
Kararsız adımlarla çıktım yolaktan.
Attım yorgun bedenimi yollara.
Yağmur çiseliyor ince ince.
Toprak henüz suya kanmamış
Kokusunu geceye karıştırıyor
Hazan yaprakları düşerken yere.
Önce derin bir nefes çekip
Hapsettim ciğerlerime

Buğulandı gözlerim.
Yer gök feveranlar kopardı o gece.
Ay karardı,bir bir döküldü yıldızlar.

Hantallaşıyordu gittikçe adımlarım
Taşıyamaz olmuştu ayaklarım yükünü
Ana kucağına sokulur gibi,bıraktım kendimi.
Topraksı bir gecenin kollarına.
Yalnızlık koynumda çırılçıplak.
Dalıp dalıp giderken uzaklara...

Buğulandı gözlerim.
Yer gök feveranlar kopardı o gece.
Ay karardı,bir bir döküldü yıldızlar.

Karanlığı sarmalarken kollarım.
Sessiz çığlıklarım topyekun
Arşa merdiven dayadı.
Belkide birazdan şafak atacak.
Aşina olduğum,
kaldırım taşlarıyla buluştu ayaklarım.
Hıçkırıklarımı yedirdim sokak lambalarına.
Tükenmiş umutların,
Kırılmış hayallerin ardından
Bakıp bakıp dururken;

Buğulandı gözlerim.
Yer gök feveranlar kopardı o gece.
Ay karardı,bir bir döküldü yıldızlar.

02.11.2007