Döküklerine Yorar Şiiri - Ozan Efe

uzaklaştığı ana döküklerine yorar
takılan ip ucunla bitiriyorsa birde
günaşırı oluşun ömründe aklaştığı
yerde uslanışını bildiğine sanırdı

ayağını sıkıyor yollarda çekileni
kaçışına alınma kalakaldı olana
ekileni toprağa söküleni mutfakta
kışın beli bükülür akınsa açışına

küf kokusu özlemin çilesi gecesine
kendine oluyor düş maviliğine itiş
aleni unutulur noktasına kalır püf
bitiş anı kaybolur derinliğine alıp

kurtuluşuna özge yalnızlığına yite
gözlerine yosunu sözüne serinliğin
ite kaka gelişi gidişinden beter mor
tutuluşa nedeni yokuşun düzlerine

döne dolaşa telaş sıyırır benliğini
ozan efem umarsız elin ayağın olur
gecesine ulanır doğrulur sana yöne
bulur acısına da tatlısına da salıp

140412denizligülceçaprazlama