Döktüğü Dile Yazık Şiiri - Fahri Bulut

DÖKTÜĞÜ DİLE YAZIK
Dost dediğin dostuna, atmamalıdır çamur.
Kırk gün kırk gece yağsa, yıkamaz onu yağmur.
Olmaz olsun böyle dost, sırttan atılmaz kambur,
Bunları dost belleyen, akılsız kula yazık.

İyi gün dostu olan, kara günde yerinir,
Bir gün bir çay içilse, otuz gün hep övünür.
İçi kin, nefret dolu, yüzüne dost görünür,
Bunların bahçesine, diktiği güle yazık.

Var gün dostu olanlar, bil ki gizli düşmanlar,
Yokluğa düştüğünde, dostluğuna pişmanlar.
Çıkara dost olanı, arif insanlar anlar,
Bunları dost bilerek, sıktığı ele yazık.

Kusursuz dost arayan, dostsuz kalır der atan,
Hiç sadık dost olur mu, seni sırtından vuran?
Yataktan şaşı kalkar, gece kör ile yatan,
Bunları dost belleyip, döktüğü dile yazık.

Rızazade, bunlardan bilseniz neler çekti,
Bağrına taş basarak, içine biber ekti.
Düşmana göstermeden, sicim gibi yaş döktü,
Bunları dost sanarak, serdiği çula yazık.
20 ARALIK 2009
FAHRİ BULUT RIZAZADE,

İnsanların ne kadar kötü olduklarını görmek,
Beni hiç şaşırtmıyor, fakat bu yüzden hiç utanmadıklarını görünce,
Hayretler içinde kalıyorum. GOETHE