Doktorlarımız Şiiri - Necati Şimşek

Şifa dağıtan eller, insan ayırt etmeden,
Acıyı paylaşırlar, zengin fakir demeden,
Bütün ömrü verirler, insanı tanımaya,
Derdiyle hemhal olur, bıkmadan yüksünmeden

Hastanede nöbetçi, insanları beklerler,
Acilde insanlara, kol ve bacak eklerler,
Hele birde kazaysa, sabahları ederler,
Evini unuturlar can’lara can vermekten.

Hipokrat’ın yemini edilmiştir ilk önce,
Onun için can vardır, sonra gelir düşünce,
Bizler ihmalkârızdır, gitmeyiz düşmeyince,
Yine de boş çevirmez, muayene etmeden…

Bembeyaz önlüğünde bulunur mu hiç leke,
Bazen kan lekesidir, düşer onun gönlüne,
Elinde iğne iplik girer hasta içine,
Çare ameliyatsa, bırakamaz bitmeden…

Kimimizin yavrusu, kimimizin amcası,
Kimimizin annesi, kimimizin babası,
Kendi canına gelen hastalıklar caba sı
Herkesin yolu düşer, bazen de istemeden…

Hastanede kimisi, kimisi klinikte,
Bazıları da hala uzmanlıklar peşinde,
Doktorluk başka bir şey, her insanın içinde,
Bir parça olmaz ise, ömür geçer bilmeden…

29.07.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara