Doktor' un Hikayesi Şiiri - Mustafa Ateş

Uykularıma haciz geldi Doktor Bey,
Hastayım…
Pervasızca bir ferda istiyorum,
Lekesiz ve duru olsun…
Recâ’nın resmini çiziver bana,
Gölgesiz olsun…

Babam büyük adamdı Doktor Bey,
Boyunu, endamını kast etmiyorum,
Beklentileri büyüktü,

Kendine değil,
Bize gösterdiği hedefleri büyüktü…
Kayan sitarelerin sancısını ben çektim…

Annem evlat ayırmazdı Doktor Bey,
Beş parmak derdi,
Misalleri yerindeydi,
Biz hissederdik ama Doktor Bey,
Anlardık,
Kimi ne kadar sevdiğini anlardık,
Kimi kime kurban ettiğini anlardık…

Eşim mutluydu Doktor Bey,
Pişman değildi evliliğinden,
Kızdığında tam tersini söylerdi,
Yok aslında öyle değildi,
Bakışından, imrenişinden anlardım,
Kimlere özendiğini...

Kardeşim sadıktı Doktor Bey,
Kardeş gibi olurdu,

Bazen öncelese de,
Çıkar kardeşliğini,
Hissetmezdim çoğu zaman,
Neyi tercih ettiğini,

Kızıma düşkündüm Doktor Bey,
Titrerdim yaprak gibi,
Kırmamak için kalbini titrerdim

Hiç beklemezdim Doktor Bey,
Düşünemezdim,
Bizi terk edip gideceğini...

Oğlum sayardı Doktor Bey,
Sevgisi, saygısı tamdı,
Gücüm yerindeyken,
Babası iyi adamdı…
Geç hissettim neler beklediğini,
Neye, niçin sevgi beslediğini...

Doktor Bey dinledi, silkindi,
Hüzünlendi,
Yeinden döğruldu, seslendi:

“Sen! “, dedi,
“Canım oğlum,
Yanlış yere gelmişsin!
Bendeki tüm dertleri,
Sırtına yüklenmişsin...
Çıkalım; diyar diyar arayalım bir ilaç,
Senin doktor sandığın,

Kendi doktora muhtaç! “

Aralık 2009