Doktor Salih Selman (kıssa)

DOKTOR SALİH SELMAN

Bir gün bir hasta gelir Doktor Salih Selman’a,
Belli ki güven duyar ilmindeki dermana.

Koltuk değneği ile yürüyor basa, basa;
Ne yüzünde bir acı, ne hüzün ne de tasa!

Pöçünde bir kıl dönmüş irin dolmuş arası,
Cerrah eli değmeden düzelmezmiş yarası.

Yüzükoyun yatırmış hemen yapmış iğneyi,
Doktor için ne ilkmiş bu ne de son deneyi!

Büyük bir ihtimamla temizlerken yarayı,
Hasta ne tepki verdi ne de bastı narayı!

Ancak garip olan şu, ne ah diyor ne de vah;
Sanki cansız bir beden, hiç uğramamış ervah!

Doktor manen bir şeyler vermek ister kendince,
Ayaklar sonradan mı, doğuştan mı? der gence.

Demek hiç yürümedin, oynamadın, koşmadın;
Enginlere sığmayıp; kaynamadın, taşmadın!

Doktorun sözlerini duydu, duymazdan geldi;
Belli ki bütün sözler ilm-î aymazdan geldi!

Hâlbuki birçok insan pireyi deve yapar,
Camekânda korusan mutlaka nüve kapar!

Kimi der kafam esti, kimi der hocam yazdı;
Kimi der karım küstü, kimi der kocam kızdı!

Oysa sen susuyorsun hiç bir şey demiyorsun,
Bunalıma girmiyor, tepki de vermiyorsun!

“Aletleri toplayın, burada kalsın her şey;
Ben gitmek istiyorum sormayın bana bir şey!

Bu sorularla beni derinden üzüyorsun,
Sen Rabbim ile benim aramı bozuyorsun!

Her şeyi veren Rabbim ayağımı vermemiş,
Bu benim imtihanım, belki uygun görmemiş!

Söz verdim ben Rabbime asla küsmeyeceğim,
O’nu hiç kimseye şikâyet etmeyeceğim…”

O anda dondu doktor, kaynar sular döküldü;
Titredi tüm damarlar, sanki kökten söküldü!

"Beş bin ameliyatta görmedim böyle bir şey,
Donakaldım adeta elimden düştü her şey…

Ders vermek istemiştim dersi alan ben oldum,
Tabiri caiz ise kalbi talan ben oldum…"

Pir-î Fâni kalın yaz; bu kıssayı unutma,
Sabrı, şükrü yalın yaz; hiç kimseyi avutma!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
14.02.2021 – İSTANBUL