Doktor Şiiri - Yavuz Kayacık

Uzun süre mide ülseri ile kıvrandım. İlaçlı tedavi olmmama rağmen ağrıların şiddeti gün geçtikçe artıyordu.Pazartesi günü sabah işe gitmek için kalmaya çalıştığımda dünyam birden karardı ne olduğunu anlaymadan hastahaneye götürüldüm. Teşhis mide kanaması. Hastahanede yeterli yatak olmadığı için sedyede hiç bir şey yemeden baş ucumdaki serum şişesiyle dört gün geçirdim.Yapılan tüm mudahaleler kanamayı durdurmaya yememişti.Yeterli teşihsat'a sahip olmadığı için beni özel hastahaneye sefk ettiler.Belkide hayatımın son dakikalarını yaşıyordum. Özel hastahane ambulans şöförüne hastayı kabul edmiyeceklerini söyledi. Ambulans şöförünün neden sorusuna verilen cevabı(Yetkili şair olduğum için yazamıyorum) . Son gücüm ile başımı kaldırıp doktorun gözüne baktığımda doktor yatışını yapmayız ama mudahele yaplım dedi. Endoskopi ile yara teşhis edildi ve endoskopi aracılığı ile kanayan noktaya ilacı sprey seklinde gönderdiler kanamam durmuştu doktor paçayı yırttın koçum diyerek bizi yolcu etti. Ama sorun daha bitmemişti acil bulmam gerken altı ünite kana ihtiyaç vardı. Bir telofonla 14 kişi kan vermek için seferber olan doslarım olmasına rağmen kendimi hep yalnız hisetim. Çünkü sizlerden hep uzaktaydım sılamdan uzaktaydım. Ülserin üzüntü ve stres kaynaklı bir hastalık olduğunu zaten siz bilyorsunuz.Özleminizle hep üzüldüğümü belirtmek isterim Zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim Sağlıklı bir hayat ve hastalarımıza acil şifalar diliyorum