Doktor Şiiri - Tüba Ateş Yıldırım

Doktor, sen sıkıntı nedir, dert nedir bilmemişsin.
Ben, sıkıntının tam içindeyim, kardeş olmuşuz kısacası.
Ağladıkça, mutluluğu yakalayanlardanım ben.
Sözü uzatmadan ağlarım işte böyle hep ben.
DOKTOR, Sen sıkıntı nedir, dert nedir bilmemişsin.

Hiç bu kadar kötü değildim, hiç böyle kendimi yalnız hissetmemiştim.
Ama anladım ki bende, gurbette olunca herkesler sırt çevirirmiş, işte böyle.
Konuşacak dertleşecek bir dost aradım kendime.
Baktım ki etrafıma bir ben kalmışım, zavallı bir ben.
DOKTOR, sen sıkıntı nedir dert nedir bilmemişsin.

Kızmıştım bugün her şeye, herkese, bırakıp gittim.
Ne pahasına olursa olsun, biraz parkta oyalandım.
Ağlamak istemezken, zaten kendiliğinden akmıştı bile gözyaşlarım.
Ben, beni, dedim bir kez daha bulabilirsem eğer gülecem doya doya.
DOKTOR, sen sıkıntı nedir, dert nedir bilmemişsin

Kırk yıl yandı bu yürek, kırk yıl daha yanacak dediler.
Yanmaktan değil de, yalnızlıktan korktum ben hep.
Bu son olsun diyerek rakımı yudumladım.
Düşüncelerimle uzun süre yalnız kaldım.
DOKTOR, sen sıkıntı nedir, dert nedir bilmemişsin.

Muhtacım ben herkese, kimseler olmadan yaşayamam.
Korkarım işte böyle,
Yalnızlıktır, benim korkum.
Bunalımdayım bugün, işte böyle ben,
DOKTOR, sen sıkıntı nedir, dert nedir bilmemişsin.

Yaşamım boyunca küçük şeylerle mutlu oldum.
Kimilerine göre komik, kimilerine göre ise saçmaydı.
Anan bacın gardaşın, hatta dostların dar gününde el olurmuş.
Bugün böyle galiba.
DOKTOR, sen sıkıntı nedir dert nedir bilmemişsin.

Kolay değildir dost dinlemek, kesmeye benzemez.
Sen kesersin, ben toparlarım, bir başkası da yok eder.
Farkım önemsemek, dinlemek tüm benliğimle,
Rahat değilim işte ben bu yüzden.
DOKTOR, sen sıkıntı nedir dert nedir hiç bilmemişsin.