Doktor-2 Şiiri - İdris Yılmaz

Ben uzun nefesli koşamıyorum doktor
çaldırdım nefesimi gençliğimde
çılgınca birşeydi ama oldu işte
bile bile lades derken yüreğim ağır basmıştı
ama şimdi anlıyorum ki aklımda haklıymış
rahat bırakmıyor beni
Doktor ben sakince konuşamıyorum
yumuşak harfli kelimeler takılıyor boğazıma
sert seslileri kullanmayı seven biriydim
korkmazdım k'dan ş'den a' dan
hem sol tarafımda da bir ağırlık var doktor
kaderine terkedilip unutulmuş bir kuyu
gözyaşları biriktiriyor biteviye
eziliyorum doktor her damlada
çok ah aldım ciğerlerime
geri veremiyorum
yanlış takasların bedellerini
uyku ve huzurumu
umut ve hayal karşılığı kaybettim
tükendim ben doktor
bittim
tükendim...