Doktor Şiiri - Kutluay Erdoğan

Gökyüzünden akan yaşlar deniz olup
Ciğerlerime mi doldular ?
Su olmadan yaşayamazdım oysa ki
Olan oldu mu doktor ?
Ne bu telaş.
Bir yere mi gidiyoruz ?

Sonra birden yükseldi dalgalar.
Aldı beni içine.
Gel
Sende al beni içine doktor al da hep
Döndür beni kendime.
Tam kendimi kaybetmişken.

Ya gömdür beni doktor ya döndür.
Ya söndür bu yangını ya da öldür.
Söz kimseyi yormam bir daha.
uslu uslu otururum yerime.
Hiç mi oluru yok ?

Ödül verilmez mi senin gayretine?
Ödülün ben olmaz mıyım?
Yoksa beğenmez misin beni ?
Getirmez misin kendime?

Ellerim yosun tutmuş.
Pis pis kokar şimdi .
Ben böyle yaşayamam.
Uzak engebeli yollara .
ne yükler taşıdım bilsen.
Böylesini hayatta taşıyamam.

İnsanlık gider bir gün.
İnsaniyet biter.
Ben ne gitmeyi ne bitmeyi beceririm.
Ne olur otobüsü çağırma doktor.
Durağın gölgesi serin.

Ellerinle yoğur beni.
Kalbime açılan yaraları görmezden gelerek.
İşte bir ve iki ve üç.
Ve
Burada değil.
Cennette yanına çağır beni doktor.

Üzmeyelim şimdi boşuna kimseyi.
Umudu parmak uçlarına bağlarım .
Sen halledersin olur biter.
Solgun yüzümü hatırlarsa annem son kez.
O tepemde ben soğukta ağlarım.
Sonra bütün mevsimler biterse biter.

Gözyaşları cehennemime dökülür mü doktor ?
Beni biraz olsun rahatlatır mı?
Söyle.
Bari teselli et beni.
Sular serp içime içime böyle.

Sen beni yine ya döndür ya döndür be doktor.
Atacak çok kalbim var daha.
Mürekkebim bitmez bu gidişle.
Yazılacak çok şiir var.
Gidersem yüzemem.
Daha yüzecek çok vakit var.