Doksanüç Kışı Şiiri - İsmet Zeren

Yatağımı yaparken
Düşündüm seni
Çayım kaynarken
Ve ekmeğime yağ sürerken
Ellerini
Bakarken gazetelere
Gözlerini
Ve yakası açık sabahlığından
Fışkıran diri mahmurluğu
Bir tren çığlığı
Ve bir vapur düdüğü ile bütünleşen
Ve illede lambalı radyodan süzülen
Yurttan sesler topluluğu
Öptüm
Yüz bin kerre
Anılarda
Ve Sanayağlı lokmalar dizildi boğazıma
İlk karın yağdığı
Doksanüç kışının bir sabah ayrılığında
Üç derece hipermetrop
Gözlüğünün altında bile sevimliydin
Çünkü sen yatağımı yaparken
Hatırlayınca
Burnumun dirseğini sızlatan
Benim...
İlk sevgilimdin