Belkide 90’lı yıllarda çocuk olmaktı ‘mutluluk’
Sabahtan akşama kadar peşinde koşmaktı, yorgunluktan havası inmiş bir topun.
Belkide binecek bisikleti olmadığı için, mahallenin en zengin çocuğuyla samimi dostluk kurmaktı.
Ayak kokusuna neden olan plastik ayakkabılar giyip, akşam eve girince direk banyoya koşmaktı.
Yırtılan ayakkabının, elbisenin yenisini beklemekti en az bir hafta boyunca.
Pembe renginin tadını sadece bayramda yeni alınan tokalarda,çarıklarda,etekLerde yaşamaktı.
Sevinmekti belkide dönünce ahenkle dans eden eteğin bu tavrına.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta