Doksan yedi manzarası

Zaman mı değişti insan mı bilmem
El beyninde bey de elden habersiz
Ağız mı değişti lisan mı bilmem
Dil dudaktan dudak dilden habersiz

Dünya hasret kaldı er oğlu ere
Er bellersin pişman eder bin kere
Bir iş için çıksan uzun sefere
Yol yolcudan yolcu yoldan habersiz

Mevsim belli değil bahar mı kış mı?
Vaatler verilir dolu mu boş mu?
Daldan ses geliyor böcek mi kuş mu?
Gül bülbülden bülbül gülden habersiz

Okuyoruz ama küskünüz harfe
Nesil yetiştirdik düşmandır ırf’a
Kalem yabancıdır kâğıda zarfa
Pul mektuptan mektup puldan habersiz

Sevgi toplatıldı nefret çoğaldı
Deryadan kurtulan çayda boğuldu
Leylalara müspet kopya çoğaldı
Çöl Mecnun den Mecnun çölden habersiz

Kim dese ki benim sözünün eri
Biri gıyabında dürer defteri
Ayak baştan önce girer içeri
Kol omuzdan omuz koldan habersiz

Fikir suç değildir diyorlar ama
Lakin konuşanı atarlar dama
Tilki kurnazlıktan aldı diploma
Fil ormandan orman filden habersiz

Âşık Gürkani yem söylerim sözü
Kimse art niyetli sanmasın bizi
Yani has bel kader çalarız sazı
Tel ozandan ozan telden habersiz

Âşık Gürkani