Doksan Üç Perde Şiiri - Emir Güral

fıtrat icabıdır
en temel hekimlerin şifasıdır
neye ve neye göre
korkusudur olağanın
işte en temel sevgilerimle
fıtrat

şimdiye dek
çırağan gölgesinde uyuyan korkunun
korkmaz görünen korkunun
olağanca ifadesi
hiçliğe perdesi
suskunluğa çaresi
işte o
temel
sevgilerimle
fıtrat

iş başladığı noktada
kalmalı
neye ve nasıl
tekabül meziyeti
akabinde
kusuyor
kanları
nereye ve nasıl
düşüncemde
fıtrat

hiç durmadan
söylendiğince
ve kusmukların zirvesi
görünenin beteri
öksürenin semeresidir

hiç durmadan
hiç konuşmadan
neye doğurmak
neye kurulmak
bir otağ çevresinde
dönene ayinler anlatır
sevdayı
asıl ve asıl içinde
seviye seviye kusmak
en ana kaidesiyle çerçevelediğim
bir hiç uğruna özümsediğim
ve her sevinen göğün çeperinde
göğüslenendir

en temeli
sevgilerimle
kinim kılıcımdır
nasıl doğduğum
ve nasıl çıparladığım ateşi
pir çırpıda söndürmeme
ve alev alan yüreğimin
son düşü
son külü
son dumanı
son görünüşü
işte o
tam anlamıyla
tam karasıyla
tüm sevmenin
tüm körlüğün ana perşembesi
ne göğün kabul ettiği
ne perdenin mimi
özünde
sadece
çerçeve
en özünde
bir semere

olağanlık tavrının bozumsandığı
ve kusuluk kuşlarının
her köhne hayıflanışıdır
tek kelime
en öz ve en sade
en domurmak
elinde taraça
bir kemend
her çırpıda sildiği
sözüne dek
gözüne tek
ve görünüşe değin
tek çare
feterda!

Ey çığlık sahiplen göğün tavrını
ses!