Doksan Kilometre Şiiri - Mustafa Bulan

On dört asır önce ortam tehlikeli...
Yollarda haramiler, eşkıyalar var...
Üstelik var bir de köle ticareti.
Sen tek başına erkek olsan ne yazar!

Tek başına seyahat zor o devirde;
Erkek olsun kadın olsun, var tehlike.
İstersen git dokuz buçuk kilometre...
Sen tek başına ordu olsan ne yazar!

On dört asır önce merkep, at, deve var.
Şimdi bunlar yok; araba var, uçak var…
Güvenlik desen polis, jandarma, radar...
Sen tek başına leşker olsan ne yazar!

Bugünü dünle karıştırma, akla zarar!
Ey düşünmez, yolda eşkıya ne arar?
Ne hazindir ki senin beynin bu kadar!
Sen tek başına serkeş olsan ne yazar!

Kadın bu çağda hem gezer, hem de uçar!
İsterse tek başına fezaya çıkar...
Doksan, yüz, bin, on bin… yetmez bu sayılar!
Sen tek başına yiğit olsan ne yazar!

Binme şu Mercedese, hem kadın ismi...
Bolu’ya deveyle, katırla git emi.
Yalnız tünele girme, atarlar seni;
Sen tek başına jokey olsan ne yazar!

Peygamber yaşarken çok öğütler verdi.
Ancak, katiyen Kur’an’a eş demedi.
Çünkü her zaman ölçüsü ayetlerdi.
Sen tek başına kurra olsan ne yazar!

Nebi, Kur’an’a denk konuşsaydı şayet
Kur’an gibi tutulurdu kaydı elbet.
Ortada yok ne bir yazı ne vasiyet…
Sen tek başına ravi olsan ne yazar!

İstersen bin deveye, yaşat sünneti;
Kur’an önüne almayız rivayeti!
Kur’an’a arz ederiz tüm hadisleri.
Sen tek başına molla olsan ne yazar!

Nebi önceden görmüştü herzeleri;
Hatta kendine isnat edilenleri...
Bıraktı yalnız, Kur’an’la bizleri...
Bulamoğlu der; alim olsan ne yazar!

Şile/20.09.2019