Doksan Dokuzda Olur! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Bir ilçede çok mazlum fakir adam varmış,
Yatmadan önce hep dualar edermiş.
Allahtan yüz altın vermesini dilermiş,
Doksan dokuz verirsen kabul etmem der imiş.

Adam aylar yıllar duasın etmiş,
Her dua sonrası bacaya bakmış.
Sonrada bismillah diyerek yatmış,
Sabah yine kalkıp işine gitmiş.

Bu duayı sık duyan zengin komşu,
Bu fakir komşuyu deneyim demiş.
Yüz altını bir keseye bağlamış,
Komşusunun bacasında beklemiş.

Yine fakir komşu duaya başlamış,
Dua sonrasında yine bacaya bakmış,
Bismillah diyerek yatmış uyumuş,
Sabah kalktığında bir kese görmüş,

Rabbine şükredip keseyi açmış,
Saymış kesesinden doksan dokuz altın çıkmış,
Zengin komşu bacadan seyrederek durumu,
Nasıl olsa yüz altın yok kabul etmez demiş.

Bacadan seslenerek sözünde dur ey kul demiş,
Fakır yukarı bakmış, birde keseye bakmış,
Doksan dokuzu veren yüzü de verir demiş,
Komşusu pişman iken, Fakir şükürler etmiş.