Doksan Dokuz İsminle Şiiri - Osman Erdo ...

DOKSAN DOKUZ İSMİNLE

Cahiliye deriydi, kol gezerdi cehalet,
Zenginleri şımarık, fakirleri rezalet,
Baştan aşağı hayat, sefalet mi sefalet,
Gönderdin Muhammed’i(sav) aydınlandı kainat,
Doksan dokuz isminle, değer kazandı hayat.

Bazen hamur işinden, bazen kumdan yapardı,
Şaşırmıştı insanlık, tanrılara tapardı,
Kibir ve inadından batıl yola sapardı,
Rahmet deryana girip, kana kana içelim,
Doksan dokuz isminle, kendimizden geçelim.

Güzel olan Allah’ım, hem de sever güzeli,
Bir yanı Ebedidir, öbür yanı Ezeli,
Bir Müslüman olarak, bu sırları sezeli,
Yalvarırım Rabbime ellerimi açarak,
Doksan dokuz isminle, günahlardan kaçarak.

Afuv’sun; affedersin, cana canlar katarsın,
Vedud’sun; sevgiliyi, sevdalara çatarsın,
Seni bilmeyenleri, cehenneme atarsın,
Utanırım adını tanrılarla anmaya,
Doksan dokuz isminle, varlığınla yanmaya.

Vahit’sin ve Ehad’sın, eşin yok, benzerin yok,
Doğmadın, doğurmadın, yarattıkların pek çok,
Terbiyene muhtacız, Kur’an’ın yoluna sok.
Yıkıp kalbimizdeki, putları, tanrıları,
Doksan dokuz isminle, saralım yaraları.

Sübhan’sın Sen Allah’ım, bütün kusurlar benim,
Tevvab ismin örtüyor, günahkar olan tenim,
Kur’an’ın bildiriyor, İslamdır benim dinim,
Sen Allah’sın bizlere, göster doğru yolunu,
Doksan dokuz isminle bozalım bu oyunu.

Sen nasıl bildirmişsen, seni öyle anarım,
Sensiz geçen günüme, ah-vah edip yanarım,
Aciz, günahkar kulum, ancak Senle kanarım,
Kalbimizden geçenler, malumundur ilmine,
Doksan dokuz isminle girdim “Aşk İklimi”ne.

Osman ERDOĞMUŞ