91 vagonlu trenin bilmem ki hangi vagonundayım
feda ediyorum bu zamana yenik bakışlarımı
saatimi,hislerimi ve doğmayacak çocuklarımı..
zamanı biraz daha hızlandırıp duyularıma yapışan
bu nefes kalabalığından bir an evvel kurtulma isteği
ve kendime kalabilmemin hazzı,bu hiç bir şeye değişilmez..
Kayıt Tarihi : 14.11.2009 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!