Dökeyim İçimi Diller Ağlasın

Gel otur karşıma canımın canı
Dökeyim içimi diller ağlasın
Gönlümün sultanı hanların hanı
Dökeyim içimi güller ağlasın

Yüreğim sayısız odlara yandı
Gönül dergahında yarenler andı
Deli gönül senin neyine kandı
Dökeyim içimi teller ağlasın

Bülbül feryat eder gül için ağlar
Melûl bakışların içimi dağlar
Dedim gidem yara yol vermez dağlar
Dökeyim içimi yollar ağlasın

Geçti bu devranın devri bozuldu
Kefenim biçildi kabrim kazıldı
Asıldı fermanım yazım yazıldı
Dökeyim içimi kullar ağlasın

Aramızda engel olmasın dağlar
Gönlü hoş olmayan karalar bağlar
Derdimi söylesin asırla çağlar
Dökeyim içimi yıllar ağlasın

Sakın ey sevdiğim ahımdan sakın
Gönüller ırağı eylesin yakın
Gözümden kanlı yaş eyledi akın
Dökeyim içimi seller ağlasın

Sarı saçlarının örmesi benden
Göğsün cennet bağı dermesi benden
O ince belinin sarması benden
Dökeyim içimi haller ağlasın

Yıldırımım dedim ağladı çağlar
Benim bu halimi kim görse ağlar
Gönüller yas tutup karalar bağlar
Dökeyim içimi çöller ağlasın

GÖNLÜ KIŞ OLANIN BAHARI GELMEZ...