yalnızlığın en zengini1957
döke döke gidiyoruz
kimsenin toplamadığı
hayatımızı yola
umut dolu sabahtan
umutların tükendiği
bir akşama
döke döke konuşuyoruz
tüm kelimeleri
boğaz tokluğuna
sevği kırıntısına
geride kalan zamana
boşu boşuna
döke döke gidiyoruz
elimizden cebibimizden
aklımızdan sevgimizden
döküyoruz ardımıza
bir kaç da neslimizden
saatin sarkaçında
ileri geri hayat
ne varsa elimizde
ardımıza saçılmış
döke döke gidiyoruz
hayattan tükenişe
Kayıt Tarihi : 13.2.2009 10:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şimşek Acar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/13/doke-doke.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!