Dök Ağaç Dök Şiiri - Muzaffer Köndel

Dök ağaç dök yaprakların, vakit tamam güz düşer,
Küser gider yar eline, gönlüme bir köz düşer.

Yaprak düşer, insan düşer, yağmur yağar yaş düşer,
Yaz geçer de hazan gelir, gönüllere yas düşer.

Yalan düşer, yanlış düşer, kem gözlerden dert düşer,
Cevap vermem ben susarım, diyemem de sert düşer.

Aylar geçer yol gözlerim, bu hasretlik zor düşer,
Ayrı kalır özleyip de, ak yastığa kor düşer.

Vakit geçer hep beklerken, odamıza tel düşer,
Haber alır can yoldaşım, ayaklanıp yol düşer.

Pişman olup geri döner, benden yare gel düşer,
Gönül verip affeder de, bir kucağa gül düşer.