Doğuyorum (351) Şiiri - İbrahim Arslan

Şimdi ben doğuyorum anne!
Doğuyor güneş benimle,
Şimdi ben doğuyorum anne...
30 yıl önceki gibi yine...
Doğuyorum doğan günün üzerine.
...
Ah anne 9 doğuruyorum.
9 canım mı vardı benim.
5'i sen ölünce gitti.
2'si sen ölmeden damdan düştüğümde.
Geçen Ramazan'da 1'i...
Az kaldı sana geliyoruum anne.
Bir canı vardır insanın.
O bir canı 9 doğurarak verir.
Yo ben ölümden korkmuyorum.
Ölüm sana gelen yol.
9 doğuruyorum bugün sana gelmek için.
...
Ölmüyorum doğuyorum anne!
Güneşinde batıdan doğacağı gün yakın...
...
Batıya doğru giderken.
Bu akşam güneşle batıyorum anne.
Yarın sana gelmeyi ne çok isterdim.
...
Azrail beni unutmuş.
35'imi görmem derdim.
Ah sana olan özlemim o kadar arttı ki anne...
31'imi de görmek istemiyorum.
...
En güzel anne benimkiydi dostlar.
Ben o zamanlar bunu bilmiyordum üstelik.
İstediğim gibi doya doya koklayamamıştım.
...
Azrail babam şeklinde bir melektir.
Ama onun insafı vardır.
Ruhumu alır ve.
Annemin kucağına bırakır.
...
Güneş batıyor anne.
Ve ben doğuyorum.
Sana gelmek için 9 doğuruyorum.
...
Ne dünya gözümde,
Ne dünya tatlısı kızlarım.
Onlar da beni özleyecekler üstelik.
Benim seni özlediğim gibi.
...
Kadersiz annem,
Özledim seni çok özledim.
(Anneler ölmez diyorlar. Anneler ölüyor. Değerini bilin. Benim yerime de öpün ellerinden annenizin)