Doğuştan Yaralıydı Kanatlarım

Ne namluya boş kovanı sürdüm,
Ne de namlusuna boş kovan süreni sevdim.

Çağrıldığım düğünlerde halaya girip,
Dost cenazelerinde mezara inip,
Elmayı dişler gibi güldüğümde oldu
Kahrımdan öldüğümde.

Kim neye inanıyorsa en az onun kadar inandım
İnanmış insanlara hep saygı duydum.

Kimsenin terazisi ile
Hiç kimseyi tartmadım,
Birine yaranmak için
Kimsenin önünden kalkmadım.

Kavgalarım çok oldu,
Etrafım sevmeyenler ile doldu.

Hep bir şeyin hesabını yaptım,
Ölmeden önce çok toprağın altında yattım.

Üç günlük dünya için,
Üç kuruşluk insanlara eyvallahım olmadı
Dünyayı dolaştı yüreğim,
Bir ayağım binek taşında kaldı.

Yalnızca tek bir şeye yanarım...
Doğuştan yaralıydı kanatlarım.