Doğuştan Şanssızım Şiiri - Rafet Maden

Hıçkırıklar içinde geçmiş ömrüm,
İnkar edemem doğuştan şansızım.
Viranedir şu sevdalı yüreğim,
Düzeltemem doğuştan şansızım.

Tuttuğum dallar elimde kalır,
İsterimki ecel canımı alır,
Kimsenin günahı yok eden bulur,
İsyanım kendime doğuştan şanssızım.

Neden geldim bilmemki dünyaya,
Yenik düşüyorum aşka sevdaya,
Küfürler ederim toprağa,güneşe,aya,
Suçlu yok aslında doğuştan şanssızım.

Gönlüm bahtsız değişmiyor asla,
Düştüm ümitsizce bir aşka,
Bedenim ağır gelsede ruhuma,
Suç sinemde doğuştan şanssızım.

İntihar edemem bu beden Allah emaneti,
Cesetimin suçu yok edemem ona eziyeti,
Dünyamı! Yoktur onun kıymeti,
Sürünürüm ömrümce doğuştan şanssızım.

Şu an ölsem ağlayanım olmaz,
Mezarımda baykuşlardan başka kimse durmaz,
Ölmekte zor,ecel canımı almaz,
Tek çare yaşamak ama doğuştan şanssızım.

RAFET'in ümitleri canlanırmı bilemem,
Zor ama umudumu yitiremem,
Belkide ömrümce hiç gülemem,
Ne diyeyim artık doğuştan şanssızım.