Doğuştan Hamal Şiiri - Şair Khan

Doğumum anneme hamallıktı yaşamam bana,
ölümüm ise cenaze alayına hamallık olacak,
üstüne umut yazdığım kağıt gemimi bıraktım dereye
belki çalılara takıldı; belki de dereye gömüldü ama olsun,
biliyorum ki batmış bile olsa, o derenin içinde bir yerlerde,
Bir gün insan virgülü kaybetti;
O zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı.
Cümleler basitleşince, düşünceler de basitleşti.
Bir başka gün ise, ünlem işaretini kaybetti.
Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı.
Artık ne bir şeye kızıyor ne de bir şeye seviniyordu.
Üstelik hiçbir şey, onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.
Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu.
Hiçbir şey ama hiç bir şey onu ilgilendirmiyordu artık..