Hayat bir tren gibi,ağır ağır yol alırken
Bazen durur,bazen yavaşlar,bazen hızlanır.
Önemli olanda inilecek yere varmasıdır,bir bakıma
Ama içinde bir hüzün dünyasının kaplı olduğu da pek bilinmez.
Derken karanlıkları yararcasına ilerlerken,birden tren
Işıklarla köşe kapmaca oynar sanki
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim