Direnmeyi öğrenebilirsem bir gün gözlerinde
Sensiz de kanat çırpabilirim hayata karşı
Ayağımda prangalar , gitme kal diye yalvarırken,
Bilmezler acının en derininde nasıl yitip gittiğimi
Yok sayıldığım yerde gölgene sığınıp gecelerce ağlarken
Duydun mu bilemem sessiz çığlıklarımda her bir heceni
Sensiz, sessiz ve hissiz bir hayatı soluyan kalbime
Söz verip yeniden hayat verebilecek miyim?
Kayıt Tarihi : 30.4.2024 19:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Banu Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/04/30/dogus-72.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!