Doğurdum Ben Şiiri - Banu Savaş

doğurdum ben
ince bir şiirden onu
bitimsiz bir şehvetle
kimse incitmeden
dokunamaz tenine
her sabah uyanır
yaratıldığı anın şiddetiyle
titrer
unutulmuş bir evrenin ortasında…

zaferine kıvanan kuşlar gibi
kıvanır kendine
gerinir açılıverir dünya önüne
tüm sesleri ve renkleriyle
gerinir ve başlar
yaşamak dediğin öylesine

soluksuz bir şiir gibi geçer ömrü
unutmaz annesinin tenini
babasın güçlü ellerini
unutmaz evrenin başlama nedenini
benim kızım
sanrılı bahçelerin
tek gerçek ağacının altında
unutmaz annesinden aldığı taşları
ve küstürmez hiç
sözcüklerin tanrısını…