Doğupta Batmayan Güneş Şiiri - Sidar Çabek

İşte doğdu O; batmayan güneş.
Hangi güzellik,hangi insanın ömrü tek dakikana eş.
Bir güzellik,rebiülevvelin 12.pazartesi
O ki; ismi cihanın en güzel hecesi.
Bugün,Evreni aydınlattığı ilk gecesi

Parçalandı! ..kul yapımı taştan putlar devrildi
Zulümkarların sarayları bir toz gibi serildi.
Meleklerin omuzlarında mekkeye rahmet serpildi
Nura sarılan,İslamın ilk ve son penceresi.

İslam,Ümmet ve Muhammed ne güzel aheng.
Bulabilirmisin ki şu ahenkliğe bir deng
Buna dayanamaz,hiç bir miheng
İnsanlığın ilk ve en güzel seceresi

Ruhuna okusa ümmet-i muhamed salavat-ı şerifleri
Sanadır en büyük özlem,sen kokar gül bahçeleri
İncileri dizsenizde,etmez bir nebze onun gözleri
İnletecek elbet bir gün Ya Rab! yeri göğü MUHAMMED sesleri
Yolunu kaybetmişlerin,aşıkların eşsiz reçetesi..

Gözümün feri,İslam'ın en sönmeyen nuru
Sana deyen göz olsaydım unuturmuydum o'nuru
Allahın Habibi doğdu! ...İslamın onuru.
Sultanım gecemin Ay'ı,doğupta batmayan güneş
Düşünürümde,varmıdır bu güne eş.