Doğunun Hikayesi Şiiri - Mehmet Emin Kızmaz

Daha deniz görmemiş bir martı
Ve gün yüzü görmemiş tan ağartısı
Gözlerinin çapağında ıslanmamış
Bir damla gözyaşı
İki sınır ülke arasında
Yaşanılmamış bir hasret sevdası
Ve yalçın dağların bağrında
Adı konulmamış bir yaban çiçeği sevdamın
Gözyaşları kurumuş anamın
Adıma yaktığı feryadı
Sen gönlümün tek yarası
Ayrılamadığım yaz yağmuru
Ben dağları sana yazmışım bir kere
Nisan yağmuruyla yıkamışım gönlümü
Ve MUNZUR’un rüzgarıyla
Savrulmuşum dört bir yana
Mala badi köprüsünde bir
Aşk destanı olmuşum dillerde
Yedi karanfil olmuş çıkmışım
İstanbul’un yedi tepesinden
Karanlık ve puslu gecelerin
Titrek mum aleviyim
Sahra çölünün ortasında
Bulmuşum kendimi bir derya kenarında
Ferman verilmiş buyruk olunmuş
Ve kalemim kırılmış…
Özgürlüğüm için;
Spartaküs’le çıkmışım dağlara
Üstümde Allah, yüreğimde sen
Bakıyorum üstümdeki sonsuz boşluğa…