Doğumunu Bekleyen Şiir Şiiri - Nihat Öner 2

Mecnuna Leyla’sını çölde aratan sevda
Bülbül niçin susmaz, hayatı güle feda
Aşk; kor ateştir yürekte, yakar kül eder
Şirin’e yol açsın Ferhat, aşılmaz dağda

Alev alev bir sızı, bedenimde misafir
En kudretli hekimler taaccüp etmektedir
Güvercin ötüşünde ne muamma saklıdır
Sözlerim kızıl şafak, sana seslenmektedir

Doğumunu bekliyor sana yazılan şiir
Şiir ki gözlerimin önünden akan nehir
Fırat, Dicle ve Nil yüreğine akıyor
Öyle pak ki yüreğin, yüreğim ona esir

Gülüşün mevsim, mevsimlerden ilkbahar
Hüznün kederimdir, yüreğime damlar
Her haline bir mevsim nakşedilmiş gibidir
Senin resmindir on iki ay ve tüm zamanlar

Senle başladı her şey, öncesi kapkaranlık
Öncesi çöl sıcağı, derince bir yalnızlık,
Gök kuşağım, renklerin aldı da sardı beni
Sen, yağmurdan sonra, göğe düşen gerdanlık

Dilimde beste, çektiğim her nefestesin
Gözlerimin gördüğü, baktığım her yerdesin
Hislerim gök kuşağı, renklerini kucaklar
Sen kuşun kanadında, rüzgar olup esersin

Ben senin gözlerine meftun oldum bir kere
Sözlerine vuruldum, bir değil bin bir kere
Yüreğime mıhlandın, varsın kanasın dursun
Adın kalbimde saklı, asla düşürmem yere

İçimde sakladığım yılların susuzluğu
İçimde büyüttüğüm kalbimin mutsuzluğu
Tek hecede gizlidir dertlerimin ilacı
Tek hecem “sen”, anlatır sonsuzluğu

Yılların yorgunluğu bir abı hayat ister
Hayat pınarım oldun, eşsiz sevginde hüner
Yağmur diye sızlayan çorak topraktı kalbim
Issız bir çöldü o gün, şimdi aşkınla güler

Bende bir ben oldun sen, sana adandım
Yaldızlı düşlerimin renklerine boyandım
Ezelden takdiri var bu kutlu buluşmanın
Firak kor gibi yaktı, sabrederek dayandım

Her satır seni anar, şefkatine müptela
Avucun gül bahçesi, gül tutuşur aşkınla
Bu biçare yolunu kaybetmiş divanedir
Bağrından kopup gelen sevginle onu sula

Doğumun hayat verdi, ayak bastığın yere
Şan verdin, şeref verdin, göğsünü gere gere
Sen doğdun güneş gibi, süsledin şu evreni
Can verdin doğumunu bekleyen bu şiire