Doğumgünü Şiiri 1 Şiiri - Atlas Kaya

Bir yaprağı daha düşüp giderken dallarından hayatımın
Aynalarım düşman, perişan değilse de buruk kalp yalnızlığından…
Hanem boş, dostlar avaz avaz sessiz…
Yok işime bulaşıp, karışan.
Olsaydı keşke dizelerimi süsleyecek kahramanlarım,
En kötü bir çay içimlik berjerime yakışan…
Konuşmasak da sessizliğinden dahi keyif aldığım…
Ya da tatlı tatlı dalaşıp,
Geceleri uykumu kaçıran…
İlkten, sona dönmeye başlamış çoktan baharım…

Artık yediğime içtiğime dikkat ediyorum.
Sağlığım oldu dualarımda ilk sıram.
Hayatımı nasıl kuracağımın değil,
Son nefesimi ne şekilde vereceğimin kaygıları bürüdü benliğimi.
Yatağımın yalnızca bir kısmı kırışıyor,
Sabah tek başınalık kahvaltılara dolduruyorum demliğimi.
Hasta olduğumda yanı başımda bitiverecek bir annem de yok,
O sıcaklık, üşüdüğünde kıymete biniyor.
Ne kadar “evet” mişim aslında duvarlarımı “hayır” la örerken…
Pişman oldum; yaptıklarımın arkasında durduğumdan çok…

Hayat adeta dünsüzlüğümle yarışıyor,
Bir fahişe gibi günü günden çalarken yaşam,
Ardında bir iz mutlaka bırakır derlerdi yüzüne…
İnkar edilesi ama gerçek
Bu fahişe çizgiler…
Bugün O derinliklerimle tanışmaktayım dün 18 imi beklerken…
Sildim hatıralarımdan büyümeye hasretliğimi,
Büyümenin nesi güzel?
Büyülü çocukluğum benden fersah fersah uzaklaşırken?

Yirmi yedi yıl, bilmem kaç saat olmuş…
Abaküsümden bir bilye daha kaydı diğer tarafa…
Hayat ne cennet ne cehennem,
Bu bir muallak ki, ömür denilen belirsizlik düşürüyor insanı arafa…
Bir gülücükle, kaçamak bir gözyaşı arası,
Selam verebilmektir umuduna…
Ve teşekkür etmek, içten veya değil,
Yanından taşınmış, kalpten kovulmamış onca dostuna.

Bugün “İyi ki doğdun” larla çınladı kulaklarım,
Bense “doğdum ama niye ki?” sorusuna cevap arayıp durdum bunca sene,
Şöyle bir bakıyorum da,
Sizinkisinden farklı değildi benimkisi;
Hayatım hem cennet gibiydi hem cehennem…
Ve bugün doğum günümmüş...
24 Mart;
Taşımda yazacak, alın yazımdan önceki tek emarem…